حناء المصری، چند روز پس از آنکه مجبور به ترک خانه خود در شهر خان یونس شد، با همسر و شش فرزندش در خانه جدیدشان برای ماه رمضان آماده می شوند؛ خانه ای که در حقیقت یک یک چادر ویران بود. او می گوید: اینجا نه تزئینات، نه غذای شاد خانوادگی و نه قرائت قرآن در زیر درختان لیمو و باغ نارنج وجود خواهد داشت.
رمضان، ماه مقدس مسلمانان از دوشنبه آغاز شد و البته این ماه شبیه بازه های زمانی یکسان در سالهای قبل از آن نیست. خانواده مصری پس از دریافت اعلامیه‌هایی از سوی ارتش اسرائیل که به آنها می‌گفت برای امنیت خود نقل مکان کنند، از خان یونس فرار کردند. آنها راهی شهر رفح در مرز مصر شدند و اکنون در یک کمپ موقت شلوغ زندگی می کنند و در میان انبوهی از افراد نجات یافته می خوابند و غذا می خورند.
حناء المصری، ۳۷ ساله، گفت: «دخترانم با احتیاط پول خود را برای خرید تزئینات پس انداز می کردند و هر سال من فانوس جدیدی برای ماه رمضان انتخاب می کردم. وضعیت کنونی بسیار دشوار و افسرده کننده شده است. امسال خبری از فانوس نخواهد بود، نه سحری و نه افطاری در کار نیست. من دوست داشتم یک وعده غذایی از پنیر، مربا، لوبیا و تخم مرغ برای سحر تهیه کنم و سپس یک غذای خوشمزه برای افطار.
شرایط در رفح بهتر از شمال این قلمرو است، جایی که مقامات بهداشت محلی می گویند که ۲۰ مورد مرگ ناشی از گرسنگی در آنجا ثبت شده است. البته در رفح هم وسایل اولیه هنوز وجود ندارد و بسیاری از مردم با نان تخت پخته شده روی آتش هیزم یا اجاق گاز اولیه و کالاهای کنسرو شده که توسط آژانس های بشردوستانه از مصر حمل می شود، زنده می مانند. نیم کیلو شکر اکنون ۱۰ دلار قیمت دارد و نمک تقریباً غیرقابل تهیه است. میوه یا سبزیجات تازه کمیاب و بسیار گران هستند.
حنا می گوید: من تنها کسی نیستم که مشتاق حفظ آداب و رسوم خود هستم. من و همسایه‌هایم خیابان‌مان را با چراغ‌ها و فانوس‌ها تزئین می‌کردیم، اما اکنون همه چیز در اطراف ما تیره و تار است. خیابان‌ها زخم‌های بمباران های اسرائیل را بر خود دارند و جامعه در ماتم است.
حسین العوده، ۳۷ ساله، بیش از یک ماه پیش پس از گذراندن بیشتر زمان جنگ در پناهگاهی که توسط سازمان ملل در نزدیکی خان یونس بود، به رفح رسید. او که برنامه ریز در یک سازمان غیردولتی بین المللی است، از زمان شروع درگیری به سختی گوشت خورده و اخیراً با لوبیاهای کنسرو شده زنده مانده است : در بازار مقداری آجیل و خشکبار وجود دارد، چیزهایی که باید در ماه رمضان افطار کنیم، اما بسیار گران هستند. افطار فقط حبوبات بیشتری خواهد بود.
برق توسط اسرائیل در آغاز درگیری قطع شد، بیشتر زیرساخت‌های بهداشتی و برق از بین رفته و حداقل مقدار سوخت مجاز به قلمرو برای راه‌اندازی پمپ‌ها یا ژنراتورها کافی نیست. در همه جا، گاری ها جایگزین ماشین ها به عنوان روش اصلی حمل و نقل شده اند.
حسین العوده که خانه اش در شهر غزه در هفته های اول جنگ ویران شد، ماه گذشته تمام پس انداز خود را صرف بردن همسر و سه فرزند خردسالش به قاهره کرد. او ماند تا از والدین سالخورده و ناخوش خود مراقبت کند که برای سفر بسیار ضعیف هستند.
او می گوید: ما همیشه برای ماه رمضان با هم بودیم. اما از هم جدا شدیم. نمی دونم چطور به بچه هایم توضیح بدم. فرزند خردسالم شروع به صحبت کردن کرده و من فقط در صورتی می توانم صدای او را بشنوم که اتصال اینترنتی پیدا کنم. امری که بسیار سخت است.
علا الشرفه، مدرس دانشگاه اسلامی، پنج ماه پیش و پس از هشدار اسرائیل از خانه خود در شهر غزه فرار کرد. از آن زمان او با پدر و مادرش در یک اتاق کوچک در یک آپارتمان متروکه در رفح زندگی می کند. خانواده اش پراکنده اند. یک خواهر در شهر غزه و دیگری در جای دیگری در رفح است. شرافه گفت: «ما اکنون از عزیزانمان جدا شده‌ایم و نمی‌دانیم چه زمانی می‌توانیم به خانه خود در غزه بازگردیم.»
همه کسانی که سعی در جشن گرفتن رمضان در رفح دارند، دورنمای یک حمله قریب الوقوع اسرائیل به این منطقه را هم در ذهن دارند. مقامات اسرائیلی می گویند که رهبران حماس به همراه چهار گردان از شبه نظامیان در این شهر مستقر هستند. اگرچه بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، هفته گذشته متعهد شد که به جنگ تا پیروزی کامل ادامه دهد، اما تحت فشار شدید بین المللی برای توقف عملیات نظامی اسرائیل و اجازه دادن به کمک های بشردوستانه بیشتر به غزه است.
حسین العوده می گوید: «ما فقط اینجا نشسته‌ایم و منتظر سرنوشت خود هستیم. سخت‌ترین چیز این است که نمی‌دانیم تا کی این‌طور خواهد بود.»
منتشر شده در سایت خبری جماران- ۲۲/ ۱۲/ ۱۴۰۲
